W dzisiejszym wpisie postaram się udzielić odpowiedzi na pytanie: Co grozi za posiadanie narkotyków ?
W pierwszej kolejności wskazać należy, że kwestię odpowiedzialności karnej za niezgodne z prawem posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych reguluje ustawa z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Na marginesie podkreślić należy, że ustawa nie posługuje się pojęciem „narkotyki”. Określenie to funkcjonuje w języku powszechnym. W języku prawniczym „narkotyki” to środki odurzające lub substancja psychotropowe.
Zgodnie z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii:
1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 27.1.2011 r., zdefiniowano pojecie „posiadania”. SN uznał, że posiadaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu art. 62 NarkU jest każde władanie takim środkiem lub substancją, a więc także związane z jego użyciem lub zamiarem użycia [uchw. SN(7) z 27.1.2011 r., I KZP 24/10, Legalis. W literaturze można spotkać się ze stanowiskiem, że posiadaniem jest zatem każdy fizyczny kontakt ze środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, który polega na chociażby momentalnym nimi dysponowaniu. Oznacza to w szczególności, że czyn zabroniony popełnia także osoba, która przez chwilę dysponuje np. skrętem zawierającym marihuanę, przekazywanym z rąk do rąk przez uczestników imprezy (Hartuna[w:]Przepisy karne ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (art.53-74). Komentarz, red. J. Karnat, B. Gadecki, 2024, Legalis, Nb 8).
Co istotne, w powołanej uchwale SN wyjaśnia, że nie jest przestępnym znajdowanie się w stanie po użyciu środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ale ich posiadanie. Dlatego stwierdzenie takiego stanu w żadnym wypadku nie może być postrzegane jako dowód bezpośredni, wskazujący na fakt główny, a mianowicie wcześniejsze posiadanie narkotyku.
Posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych musi odbywać się wbrew przepisom ustawy. Nie dotyczy to wiec sytuacji, gdy środki odurzające bądź substancje psychotropowe posiadane są w celach medycznych, przemysłowych lub do prowadzenia badań (art. 31, 34, 42 ustawy).
W takim razie co grozi za posiadanie tzw. narkotyków ? Zgodnie z powołanym art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 (typ podstawowy), natomiast, gdy przedmiotem czynu jest ich znaczna ilość, kara wynosić może nawet 10 lat pozbawienia wolności (typ kwalifikowany).
Istotne znaczenia ma więc ilość. Ustawa nie tworzy żadnych ram, które pozwalałyby na ścisłe określenie jaka ilość narkotyków uzasadnia przyjecie typu kwalifikowanego. Każdy przypadek analizowany jest indywidualnie. W praktyce Sąd ocenia, ile osób mogłoby zostać odurzonych posiadaną przez sprawcę ilością narkotyków.
Warto wiedzieć, że jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć, o czym stanowi art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Co więcej, nawet w wypadku gdy ujawniona przy sprawcy ilość narkotyków nie pozwala na umorzenie postępowania, przy prawidłowo poprowadzonej obronie, wyrok skazujący nie musi oznaczać pobyt w Zakładzie Karnym.
Przy spełnieniu określonych kryteriów, możliwe jest zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności, nawet za przestępstwa narkotykowe. W niektórych wypadkach rozwiązaniem jest dozór elektroniczny. Wartą uwagi furtką jest art. 37a k.k. i art. 37b k.k. które, przy zaistnieniu określonych przesłanek, pozwalają na orzeczenie zamiast kary pozbawienia wolności – kary ograniczenia wolności lub grzywny, albo orzeczenie części kary w formie pozbawienia wolności a części w formie ograniczenia wolności. W wypadku sprawcy uzależnionego od narkotyków, można ubiegać się skierowanie na terapię. Po jej zakończeniu sad rozstrzyga, czy orzeczoną karę pozbawienia wolności należy wykonać (art. 71 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii).
Jeśli potrzebujesz pomocy przy sprawie narkotykowej – skontaktuj się ze mną. Przeanalizuję Twoją sprawę.